Η αυτοκρατορική νοσταλγία της Ρωσίας

Η αμ­φι­τα­λά­ντευ­ση με­τα­ξύ Δύ­σης και Ανα­το­λής, αυτή η μοι­ραία προ­πα­το­ρι­κή αμαρ­τία του ρω­σι­κού πο­λι­τι­σμού, αυτό το προ­αι­ώ­νιο εμπό­διο για την ομα­λή προ­σέγ­γι­ση της άλ­λης πλευ­ράς από τη Ρω­σία, λύ­θη­κε ορι­στι­κά με την υι­ο­θέ­τη­ση της επι­λο­γής της ευρα­σι­α­νι­κής προ­ο­πτι­κής από τη Μό­σχα. Σή­με­ρα, με­τά την εισβο­λή της Ρω­σί­ας στην Ουκρα­νία, ουσι­α­στι­κά η πρώ­τη έχει κη­ρύ­ξει τον πό­λε­μο ενά­ντια στη Δύ­ση, στον ελεύ­θε­ρο κό­σμο, στον πο­λι­τι­σμό της ελευ­θε­ρί­ας της επι­λο­γής. Ουσι­α­στι­κά, η Ρω­σία κο­μί­ζει στον 21ο αιώ­να το μο­ντέ­λο της ασι­α­τι­κής απο­λυ­ταρ­χί­ας, της λα­τρεί­ας της ισχύ­ος και της επι­βο­λής διά των όπλων των επι­λο­γών μι­ας «πε­φω­τι­σμέ­νης ηγε­σί­ας».