Ημερολόγιο πανδημίας

Η πόλη κοιμάται Νεκρική σιγή Μόνο οι ήχοι ενός σκουπιδιάρικου τη διακόπτουν Τα περιστέρια δεν πετούν Οι κάμπιες κοιμούνται Οι δροσοσταλίδες τρέμουν Αγρυπνούν Μια στάλα φως Περιμένουν Κι εγώ υπομένω τη στιγμή Αναίτια πολεμώντας το παρόν Αναίτια πολεμώντας το ζοφερό σκοτάδι που καλύπτει τα πάντα Ζόφος σκοτεινός Νύχτα ατελείωτη, απέραντη αλλά θνησιγενής Δεν έχει άστρα Μόνο φώτα ηλεκτρικά Σταδιακά θα ροδίσει Είναι πολύ νωρίς, καρδιά μου, για τη χαραυγή